إِنَّا لِلَّٰهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ
با کمال تأسّف و تأثّر اطلاع یافتیم که فیسوف عالی مقام و دانشمند برجستۀ جهان اسلام و تشیّع حضرت علّامه محمد رضا حکیمی پس از عمری خدمت به قرآن و مرزبانی از دین مبین اسلام و مبارزه جهت تحقّق عدالت در جامعه دارفانی را وداع و به دیار باقی شتافتند.
از آن عزیز سفرکرده آثار بی شمار و متعدّدی برجای مانده که مهمترین آن را می توان دورۀ گرانسنگ و بی نظیر «الحیاة» نام برد که همراه با اخوان محترمشان آن را تدوین و به عنوان دائرةالمعارف اسلامی تقدیم علماء و محققین حوزه و دانشگاه نمودند ولی کمتر کسی قدر آن را می داند.
آن فقیه گرانقدر از مُجَدِّدانِ مکتب معارفی خراسان، مشهور به مکتب تفکیک است که معتقد به جدایی دین از فلسفه و عرفان است. شهید دکتر علی شریعتی وی را به عنوان وصیّ خود جهت هرگونه دخل و تصرف در آثارش انتخاب کرده بود.
علاّمه حکیمی اعتقاد داشت «اسلامی که در آن عدالت نباشد، اسلام نیست.»
وَسَلامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا
تو در نماز عشق چه خواندی؟