
همانگونه که می دانید در تاریخ 27 تیرماه 1367 جمهوری اسلامی ایران قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد را پذیرفت و امام خمینی (رضوان اللّه تعالی علیه) هم دو روز بعد و در آستانه سالروز کشتار وحشیانۀ حجاج مظلوم بیت اللّه الحرام در سال 1366، پیام مهمی صادر و از پذیرش این قطعنامه حمایت و آن را به منزلۀ جام زهری دانستند که برای رضای حقتعالی سرکشیدند.
فقیه عالیقدر حضرت آیةاللّه العظمی منتظری (رضوان اللّه تعالی علیه) که در آن زمان سمت قائم مقام رهبری را داشتند بر حسب وظیفه ای که همواره در خود احساس می کردند، در پاسخ به پیام امام خمینی (رحمةاللّه علیه) در روز اول مرداد ماه 1367 پیام مبسوطی صادر و ضمن پشتیبانی از تصمیم جمهوری اسلامی و رهبر کبیر و فقید آن، از نیروهای مخلص و جناح های متعهد خواستند «با مضامین و مفاهیم بسیار عالی و سازندۀ امام امّت، بجای برخورد شعاری و فرصت طلبانه، برخورد عملی کنند.»

همچنین مرقوم فرمودند:
«من از ملت عزیز ایران می خواهم به منظور تجلیل از مقام امامت و ولایت و تجدید بیعت با امام امت، در روز عید غدیر خم، دست به یک راهپیمایی باشکوه بزنند»

این ابتکار فقیه عالیقدر مورد حمایت سران قوا، وزرا، مسئولین و نهادها و سازمان های دولتی و مردمی قرار گرفت و اکثراً با صدور اطلاعیه ای از این حرکت قائم مقام رهبری حمایت و آحاد مردم را برای شرکت در این راهپیمایی باشکوه دعوت کردند.
راهپیمایی مذکور در روز سه شنبه 11 مردادماه 1367 مطابق با 18 ذی الحجّةالحرام 1408 و عید سعید غدیر خم (آغاز هفتۀ امامت و ولایت که از دیگر ابتکارات فقیه عالیقدر محسوب می شود) در تهران و همۀ شهرهای ایران اسلامی با عظمت خاصّی صورت گرفت و سبب شد تا حدود زیادی غم از چهرۀ امام راحل و عظیم الشّأن انقلاب اسلامی زدوده شود و ایشان نسبت به ادامه راه دلگرم شوند.
اما متأسفانه بعدها و در جریان استعفای آیةاللّه العظمی منتظری (قدّس اللّه نفسه الزّکیّة) از سمت بی ارزش قائم مقامی رهبری، کسی نه تنها قدردانی از این حرکت خودجوش و مبتکرانه نکرد بلکه هنوز که هنوز است آن فقیه و مرجع عالیقدر مظلوم را ساده لوح دانسته و مورد هجمه های توهین آمیز قرار می دهند و آنچه لایق خودشان است را نثار آن عزیز سفر کرده می کنند (که ان شاءاللّه در پیشگاه عدل الهی پاسخگوی اعمال ننگین خود خواهند بود).

روزنامه اطلاعات 2، 10 و 12 مرداد 1367 صفحات 1، 2 و 3